احترام به قناری

 

ما تو جامعه ای زندگی میکنیم که خیلی ها خیلی کارها میکنن ولی به رخ کسی نمیشکن و از هیچ کس به خاطر این کارشون درخواستی نمیکنن ولی ماها وقتی بهشون میرسیم بجای اینکه ازشون به خاطر کاراشون تشکر کنیم بازهم ازشون طلبکار میشیم . شاید این به خاطر کم فهمی ماهاست . ۱ شعر از سعدی هست که بیانگر این عکسه 

سگی را لقمه ای هرگز فراموش        نگردد ور زنی صد نوبتش سنگ 

وگر عمری نوازی سفله ای را            به کمتر چیزی آید با تو در جنگ 

هستن خیلی از جانبازان جنگ که نه تا حالا از سهمیه های خاصی که واسشون در نظر گرفته شده استفاده کردن و نه اینکه منت به سر کسی گذاشتن حالا اگه کسی هم از این جمع از سهمیه ای واسه خودش استفاده کرده که کار اشتباهی نکرده .چند سال تو جبهه واسه دفاع از ما جنگیده حقش هم هست که بهش خدمت کنیم . شما فکر کنین چقدر منابع مادی میتونه جای ۱دقیقه نفس کشیدن آرام رو واسه ۱جانباز رو بگیره؟ فقط تشکر و احترام ماهاست که میتونه کمی از دردشون رو کم کنه 

کسایه دیگه ای هم هستن که تو جبهه های علمی و فرهنگی دارن به ما خدمت میکنن ولی ما خبر نداریم. یاد نظریه قناری  کورت ونه کات افتادم   که میگه: 

  کارگران در معادن ذغال سنگ قناری در قفس میگذاشته اند تا آواز بخواند و هر وقت گاز متصاعد شده از حد مجاز میگذشت اول قناری ساکت میشد وطفلی  زود خفه میشد در این صورت کارگرها از سکوت معدن و قناری میفهمیدند خطری در شرف وقوع است و سراسیمه معدن را ترک میکردند 

حالا هم خیلی ها تو جامعه ما نقش قناری رو بازی میکنن. 

 برای همه ی قناری های این سرزمین آرزوی سلامتی و سرافرازی  دارم امیدوارم ما کارگرها رو به خاطر ندونم کاری هامون ببخشن